Het is weer maandag.

Om 6u00 krijg ik een hartaanval van het liedje van mijn wekkende gsm.
Ik strompel uit mijn bed, maak me toonbaar, duw iets calorierijks in mijn mond, en ga op weg naar het bushokje.
Wegens mijn voortdurende angst om te laat te komen, sta ik om 8u00 een volledig uur te vroeg in Brussel-Noord. En dan weten dat ik maar drie kwartier doe over het volledige traject, inclusief bus. Wachtend op een groep die pas na een uur verzameld wordt.
Ik los de metro-sudoku's op, ondertussen angstig om mij heen kijkend, zoekend naar bekende mensen. Een rare man komt naast mij zitten. Schrik dat die naast mij is komen zitten (in een voor de rest lege wachtzaal) omdat ik zo angstig kijk, stop ik met angstig kijken. Ik concentreer me op de sudoku's. Zo on-angstig mogelijk. Een vrouw komt naast de man zitten. Ze kennen elkaar. Ze verdwijnen. Ik kijk weer angstig rond me heen.

Maar jawel, om 9u00 begint het verzamelen. Een kwartier later zijn we bijna allemaal aanwezig, en worden we ingedeeld in drie groepen, die elk een andere gids krijgen.
Onze groep kreeg natuurlijk de goorste kerel van de drie, en mogelijk de goorste die je ooit gezien hebt: tegen de 60, grijzend, dun haar, typische (absurd grote) alcoholicusneus en -wangen, aan de dikke kant, een rare (scheve) trui over een vuil hemdje, half spuwend als hij spreekt, zijn ogen gaan heel lang dicht om onbekende redenen, heel erg gele nicotinetanden.
Ik ben blij dat ik vlak ervoor niet in een gameshow zat. Zo eentje waar ze je tegenhouden, en een vraag stellen: "Wijst u eens een dakloze aan in Brussel-Noord! Dan krijgt u een auto!". Gegarandeerd, ik had de gids aangeduid.
N. fluisterde nadien dat ze er al eens van had gehoord, van zo'n projecten met daklozen. Het leek daarom logisch dat onze gok correct was. Zeker toen de gids truukjes voor daklozen deelde. Toilet nodig als dakloze? Hup, een hotel binnen. Het was al bewezen voor ons; we moesten geen moeite doen om er iets van te vragen. Hij sprak als een ervaringsdeskundige! Alles viel op zijn plaats. Ook het steeds volledig dichtdoen van de ogen als hij de groep toesprak. "Om mij te concentreren", zei hij. "Om zich beter dingen te herinneren", zeggen wij.

Vier uur lang heeft de gids ons onderwezen (het vriendelijkste woord dat ik kon vinden) over de Noordwijk in Brussel. Geen beloofde pauze. Niet vroeger stoppen. Gewoon doorgaan.
Overduidelijk verzonnen verhalen. Overdreven geklaag. Saai lokaal-politiek gezwam. Veralgemeningen waar je lastig van wordt. Oké nee, veralgemeningen waar IK lastig van word.
Hij had ons gewaarschuwd voordat de toer begon, dat wat hij zei niet altijd correct was. Hij was heel erg zeker dat het vlot en stoer overkwam. Misschien was het dat ook wel, vlot en stoer. Maar een dakloze die vlot en stoer doet, is nog steeds een dakloze. Of moet ik "ervaringsdeskundige" zeggen?

Ik was blij dat ik om 13u00 terug in Mechelen was.
De bus op, waar de blonde man ook op zat. Hij bleef me aanstaren in het spiegelbeeld van het plexiglas raampje aan de ingang.
Dat is een ander verhaal. Even kort schetsen:
Ik sta op een bepaald moment te wachten op de bus, op een perron vol kleine kindjes. Ik zie een blonde man staan tussen de kindjes. Hij kauwt op kauwgom. En blijft kauwen. Ik raak geïrriteerd door al die luidruchtige kindjes, en dus ook door de blijvend kauwende kauwgomman. Ik kijk een paar keer van "is hij nu nog STEEDS hartgrondig aan het kauwen?". Met mijn liefste blik, no doubt. En merk pas na een tiental blikken, dat hij mij kan zien kijken in de weerspiegeling van het busraam. Hij kijkt geamuseerd. Ik besef dat hij mijn vieze blikken niet kan zien, gewoon het telkens omdraaien naar zijn kant toe.
Sindsdien (ik kom hem soms tegen op de bus) kijkt die man mij aan met een zelfzekere glimlach. Alsof ik NOG een slachtoffer ben van zijn charmes. Ik kan mij wel leukere dingen voorstellen. Tien are gras maaien met een nagelknipper. Nogmaals vier uur luisteren naar de dakloze gids. Een aflevering "familie" zien. Mezelf verdrinken. Vlees eten. Zoiets.

Een vruchteloze dag, u hoort het. En straks nog twee uur lang van zes tot acht luisteren naar een uiteenzetting over rechtssociologie.
Het is weer maandag. Hoera.