Bijna Romeo & Julia

Ik was al vergeten hoe leuk fout Netlog kan zijn. Heb het ooit aangemaakt uit verveling, wat kennis gemaakt met mensen en sindsdien niet meer bekeken, behalve als ik een vriendschapsverzoek kreeg. Ondertussen heb ik wat persoonlijke informatie verwijderd of ontoegankelijk gemaakt voor niet-vrienden.

Als je zelf een Netlogprofiel hebt als vrouw, tussen de 18 en 30 bent, geen foto hebt staan op je profiel (of een heel leuke foto natuurlijk, maar dat hoeft zelfs niet), dan krijg je vast ook af en toe random vriendschapsverzoeken als netlog besluit jouw profiel te "highlighten" uit het niets. Het gaat bij die random vriendschapsverzoeken dan ook over je leeftijd. Zolang je niets schokkends hebt staan in je profiel, en je bent single, dan krijg je zoiets dus.

Een voorbeeldje van een van de profielen die zo'n dingen doen. Ik stel je voor: meneer Special Force. Die naam heb ik niet verzonnen, want dan had ik er wel Forces van gemaakt. Dat is zijn zelfgekozen nickname. Ongeveer. Ik wou hem min of meer anoniemer maken, maar hij is dus op deze manier ook wel te vinden op Netlog. Voor de geïnteresseerde vrouwen die voldoen aan zijn vereistenlijstje. Rrrrr.

Meneer Special Force is een 46-jarige man die at random mensen toevoegt en de verplichte bovenstuk-naakte foto heeft (net boven de man-boobs, uiteraard), schrijft in zijn kennismakingsprofiel:

 "Ben jij een leuke, spontane, eerlijke, trouwe, slanke of gewoon gebouwde jonguitziende single vrouw met een bepaalde uitstraling, dan wil ik je wel leren kennen.  Moest je bi of bischierig zijn is geen probleem voor mij. [...] Ik ben een roker, ik weet dat het niet gezond is, maar het is eenmaal zo en zou voor jou geen probleem mogen zijn dan. Ben jij iemand die alles graag netjes heeft en waar niet het hele huis overhoop ligt en kun je ook wel eens de armen uit de mouwen steken. [...] Vrouwen die hun verleden niet kunnen loslaten of nog niet klaar zijn om iets nieuws te beginnen, wispelturig en labiel zijn, gelieve door te scrollen naar een ander profiel, ben geen psychiater of een schouder om op uit te huilen.  Diegene die denken dat ik een bank ben en willen leven op mijn kap, zie andere profielen er zijn mannen genoeg, maar daar doe ik niet aan mee. [...] "

Goed. Even overlopen en kijken in hoeverre ik daar aan beantwoord. Tot nu toe ben ik heel erg nieuwsgierig, want hij lijkt me echt een prachtvent. Dus:

• Zesenveertig jaar en hij wil een "jonguitziende" vrouw. Online datingtaal voor "je moet begin twintig zijn, max 30, want ik wil een jong dingske". Nu, dan zit hij goed bij mij! Goed, check nummer 1! Spannend!
• Ze moet leuk én spontaan én eerlijk én trouw zijn. Goed, geen probleem. Spontaan, wat minder. I'm getting excited here!
• En oh ja. Slank. Dat mogen we uiteraard niet vergeten. No fatties allowed. Goed, al iets minder. Ben niet zo pro anti-fatties.
• Ze MAG ook bi zijn. Of "bischierig", wat dat ook moge zijn. Dat is wel héél erg ruimdenkend. Horen we daar een aanzet tot pornografische fantasietjes? Lichtjes goor dat je dat er bij zou zetten. Hoe vaak kom je dat in g*dsnaam tegen dat je dat meteen in je profiel zet?
• En hij is een roker, maar dat mag voor mij geen probleem zijn, toch? Droomvent van me!
• Jaaaaa, ik heb ook alles graag netjes op orde hier (cue fake-lach van collega's die mijn kantoor hebben gezien en geproest van vrienden die mijn appartement in niet-opgeruimde staat hebben gezien). En ja, ik steek gaarne mijn armen uit de mouwen voor jou! Ik heb immers toch niets anders te doen?! Hij zoekt dus eigenlijk een visueel aantrekkelijke, slanke, bischierige kuisvrouw? Ik gok dat die eerlijkheid van in het begin al wat minder belangrijk is momenteel?
• Ze mag niet wispelturig zijn. En niet labiel. Check and check. Geen hormonen-geïnduceerde humeurtjes, is dat in mannentaal. Zoek je niet eerder iets post-menopauze dan? Past ook wat beter in je eigen profiel, zou ik denken.
• Hij is geen psychiater. Nee, dat hadden we door he, met zo'n profiel, dat er geen hoogopgeleid man in je school. Maar dat is niet erg. Ik ben immers toch gewoon je kuisvrouw? We'll make it work!
• En hij is geen schouder om op te huilen. Dus emotioneel onbeschikbaar. Check. Nu, dat hoeft toch ook helemaal niet? Ik heb immers geen hormonen? No problemo!
• En hij wil geen bank zijn, met impliciete verwijzing naar een jammerlijk mislukte relatie waarbij ze hem alleen maar hebben gezien voor zijn geld. Dat is internationale mannentaal voor "ik ga doen alsof ik gekwetst ben geweest door zo iemand zodat jullie denken dat ik rijk ben, maar eigenlijk heb ik geen cent en leef ik zelf in het rood". Dat is wel een dealbreaker voor me. Dr Phil told me so. Erg jammer, nu begon ik nét iets in je te zien, ondanks de "bischierigheid", oude creepy man die zelf overgewicht heeft en als hobby "bier drinken" heeft. Maar je zal vast wel iemand anders vinden, want je bent echt té goed om waar te zijn. Straks ga ik nog huilen door die gedachte. Het is bijna Romeo & Julia. Bijna. Begin jij alvast met het gif in te nemen, en dan ga ik wat verder werken, goed?

De 10 geboden voor gepensioneerden (2008)

Het is recyclagedag vandaag: een rant van juli 2008, vandaag slechts 4 jaar geleden.

De 10 geboden voor gepensioneerden

donderdag, 31 juli 2008 om 00:19

1. Het uiterlijk. 

Kleur je haar ofwel afschuwelijk bruin-blond, ofwel grijs-paars.
Laat altijd permanenten zetten.
Wees nooit creatief met je kapsel! Gebruik gewoon het model dat iedereen op z'n haar zet
Koop bruine, ouderwetse kleren (met bijpassende mantel), en beige ouderwetse schoenen met een rechte tip en lage hak.
Als het regent, gebruik je een plastic kapje.

2. Het winkelen. 

Winkel op uren waarop de werkende mens ook winkelt.
Rijd traag en belemmerend door de gangen.
Rijd zo veel mogelijk mensen aan, of ze nu wel of niet in de weg staan.
Koop per dag, en nooit voor een hele week!
Steek voor aan de kassa, maar zorg ervoor dat niemand jou eventueel zou kunnen voorbijsteken! Het lef!
Aan de uitgang neem je alle nog bruikbare dozen mee, of gebruik je voor elk gekocht artikel een apart plastic zakje.

3. Het vervoer. 

Vertik het om de verkeersregels te kennen.
Rijd steeds exact 7 kilometer per uur minder dan de toegelaten snelheid.
Drie keuzes van type vervoer:
- Een oude auto met uitlaatgassen die storend zijn voor de ademhaling
- Een dure, luxueuze auto waarmee je traag rijdt op het linkerbaanvak van de autosnelweg.
- De bus: duw en trek om als eerste op de bus te raken, neem nooit op voorhand je pasje ter hand, betaal met kleingeld van een land dat niet meer bestaat.

4. Het luisteren. 

Luister alleen naar iemand als je dat goed uitkomt.
Doe alsof je moeite hebt met horen, maar ga in op gefluisterde conversaties tussen mensen die je niet kent.

5. Het bemoeien. 

Bemoei je met alles!
Reageer ook op dingen die niemand iets kan schelen:
- Schrijf meerdere brieven naar televisiestations om te klagen over het verzetten van het uur van één of andere soap waar niemand naar kijkt behalve jij.
- Spui om de zoveel minuten racistische bewoordingen in Mechelen, Antwerpen of Brussel. Wees verbaasd dat je beroofd wordt na een paar minuten.
- Reageer op geschreven reacties in een magazine, liefst als je niet weet waarover je het hebt.

6. Het aanleren. 

Weiger nieuwe (en ook iets oudere) technologiën te gebruiken zoals televisies, computers, videorecorders, GSM, ... Als iemand jonger dan jij je iets probeert aan te leren, vergeet het dan meteen weer en blijf ze vragen om het nogmaals uit te leggen. Blijf het fout doen.
Lach mensen uit die je proberen wijs te maken dat sommige dingen gevaarlijk zijn (uitgelopen batterijen proberen te herbruiken, een vork in de broodrooster steken, ...)

7. Het uitgaan. 

Wandel op de drukste uren (denk hierbij vooral aan de uren 8u – 9u 's morgens en 16u – 18u 's avonds) op de drukste wegen (nabij scholen en grote fabrieken!), zo traag mogelijk (gebruik zo nodig een wandelstok) en zorg ervoor dat niemand je kan voorbijsteken!
Bij regen het geruite regenscherm omhooghouden, er voor zorgend dat de onafgeschermde metalen eindpunten op ooghoogte zijn, en zachtjes ronddraaien om zoveel mogelijk mensen te raken.

8. Het praten. 

Weiger Algemeen Nederlands te aanvaarden als taal. Wees hardnekkig in het gebruik van dialect, ook in geschreven vorm. Klaag en zaag wanneer je maar kan, over wat dan ook.
Laat desnoods onnodige operaties uitvoeren om hierover te kunnen klagen.
Laat je littekens vaak zien bij discussies over wie het meeste pijn heeft.
Vertel iedereen hoe makkelijk de “jeugd van tegenwoordig” het heeft en hoe moeilijk het vroeger allemaal wel niet was.

9. Het kijken. 

Werp vuile blikken op jongeren (gedefinieerd als “iemand onder de 50”) en fluister hoorbaar onbeschofte woorden over hen tegen andere gepensioneerden.
Kijk altijd vies als een jongere (of die nu in een rolstoel zit, pijn heeft, een handicap heeft of net niet) niet opstaat van zijn plaats om die hoffelijk aan jou aan te bieden. Als de jongere toch opstaat, bedank hem of haar dan niet.

10. Het denken. 

Duw en trek, hoest in andermans gezicht, beledig, steek voor in rijen, doe anderen opzettelijk pijn, ... want jij bent oud, en JIJ hebt daarom het volste (en eerste!) recht op alles! Denk niet dat je alles mag. Nee, wees er van overtuigd!
Verwacht dat mensen je zonder meer respecteren, hoe je hen ook behandelt. Wees boos als ze je niet respecteren en eis dat ze het toch doen.
Alle normale regels gelden slechts voor anderen. Laat daarom je hondje op straat zijn behoefte doen en kuis het niet op, steek over op drukke straten net naast een zebrapad en eet van het voedsel in de rekken van de supermarkten zonder er voor te betalen.

Rant van 2007

Onderstaande is een rant van oktober 2007, heden ten dage 5 jaar terug. Sommige dingen zijn gedateerd, maar het meeste is toch nog lichtjes herkenbaar.

Dingen die mij irriteren in een slechte bui

- Van dat slag emo's die hopen dat andere mensen hen stoer vinden omdat ze er zo bijlopen. Niemand vindt je stoer, of extra-emotioneel of hip of in. Ze vinden je gewoon idioot. En idioten trekken idioten aan. Jullie soort blijft zo verderkweken. 

- Van die reclamejongeren aan 't station die je aanspreken over een goed doel dat je al steunt, en die je niet geloven als je dat zegt. LAAT MIJ MET RUST OF IK KNUPPEL DIE ZEEHONDJES PERSOONLIJK DOOD!

- Dertienjarige meisjes die er willen uitzien alsof ze 18 zijn. Pedo's ahoi?

- Hondeneigenaars die hun hond overal hun behoefte laten doen. Zal ik even gezellig de stront van mijn kat voor je voordeur komen leggen en dan doen alsof ik het niet gemerkt heb?

- Driekwart broeken. ZE ZIJN UIT! ... UIT! ... NOOIT IN GEWEEST!!

- Mensen die niet begrijpen dat niet iedereen het leuk vindt om naast een rokend persoon te staan: als ik per se longkanker wil, zal ik zelf wel roken.

- Treinreizigers die vlak naast je komen zitten terwijl er genoeg plaats is. En dan nog verwachten dat je een leuke conversatie gaat ophouden ...

- Ouders die hun dochter of zoon "Yoni" noemen. Dat is gewoon gemeen! Wie wil er nu later te weten komen dat ze naar een vagina vernoemd zijn?

- Oudere mensen op een bus die verwachten dat je rechtstaat voor hen. Als ik nu mijn benen spaar, dan moet ik later geen jongere mensen lastig vallen om recht te staan. 

- Woordenboeken zonder prentjes ... Wat moet ik mij in godsnaam voorstellen bij een boogtopvlieger? (van dale zegt: "peervlieger" ... wtf is een peervlieger

- Ben Crabbé.

Insanity versus toeschouwers

Een uur Insanity workout in een ruimte van 26,5°C. Ik heb reeds betere ideeën gehad.

Insanity workout is een dvd-serie die "hip" en "in" was een paar jaar geleden. Ik ben altijd jaren te laat met nieuwe dingen (geocaching heb ik ook maar pas ontdekt). Door die serie kan je thuis wat rondhuppelen en springen voor je televisie en het een workout noemen. Je voelt je in het begin van je allereerste workout onsterfelijk belachelijk. Je past je een beetje aan aan mogelijke toeschouwers en maakt het jezelf wat moeilijk. Ik heb nog geen gordijnen, en ik kijk deels uit op de parkeerplaatsen van de Sparwinkel onder me. De meesten kijken niet naar boven (behalve in de eerste weken van de opening van de winkel), maar soms wel. En je wil jezelf dan niet betrapt voelen op net hoppen voor de televisie, of rare poses uitvoerend die licht suggestief zijn (Shaun T, ik weet dat je het daarom doet; not cool, man, not cool).

Ik voel me zo al redelijk snel bekeken (sociale achterdocht uit ervaring), en als je me zelfs maar vaag herinnert van ooit-ooit, dan zal je alvast wéten dat ik niet het type ben om te staan rondhopsen voor televisie. Velen herinneren zich ook nog mijn poging om nét-niet-te-sporten tijdens de LO-lessen (een slakkengangetje tijdens het "lopen", spastische bijna-bewegingen tijdens het "dansen", ...).

Maar dit is anders. Dit is pijnlijk en hard. Dit is leuk. Als je de eerste malen niet bijna-moet-overgeven omdat je om een of andere reden denkt dat je alles volledig moet kunnen volgen zonder pauzes, tenminste.

Bij het bekijken van de online youtube-filmpjes vallen je waarschijnlijk het schreeuwen en roepen van de inleiding je op. Maar dat is allemaal maar flauwe marketing: de man roept niet zo vaak, en vertelt steeds dezelfde zinnen: keep your form, work your core, etc. De serie zit vol met oefeningen die ik tot nu toe ook maar half kan (wie kan er nu in godsnaam met zijn platte handen op de grond zonder jarenlang gesport te hebben?), maar waar rekening mee wordt gehouden alsof je een gehandicapt kindje bent ("if you can't reach that far, just put your hands on your hips"), terwijl de andere mensen in de video desnoods hun ellebogen op de grond kunnen leggen als dat gevraagd zou worden door Shaun T (de man die roept dus).

Bij een competitiegeest, ga je waarschijnlijk een pak sneller vooruit geraken dan ik, die dat niet bezit op sportief vlak (al zou ik je niet aanraden ooit met mij te schaken als je niet houdt van naar je hoofd geslingerde houten paarden). Ook als je enige mate van fitness bezit die verder gaat dan af en toe wat joggen ("Wat? Kan je nu nog altijd geen 5km in 30 minuten? Dat doe ik elke ochtend snel even voor het ontbijt voordat ik 's avonds dan begin aan mijn halve marathon! Raar joh ... Hoe lang was jij nu al bezig?").

Momenteel ben ik de Insanity-reeks (normaal 6 keer per week) aan het mengen met mijn joggen. Niet omdat het wat te zwaar is, maar ... Oké nee, omdat het iets te zwaar is.

Ook vanavond weer een uurtje ge-Insanity'd. Ingesanitied. Geinsanitied. Gesport.

En vandaag had ik weer prijs: toeschouwers die me uitlachten. De vorige keer was het een wat sportieve jongeman, die wat lachte en meedeed vanop het tennisterrein wat verderop, maar al snel interesse verloor (can't blame him).

Vandaag: twee bejaarde mensen die mij op de parking half uitlachten. Niet half. Gewoon volledig. Elkaar met de ellebogen aanporren en wijzen naar boven. Mijn terrasdeur staat open (elk zuchtje wind tijdens Insanity wordt dankbaar aangenomen), dus ik hoor alles wat ze zeggen. Dat ze het raar vinden dat iemand dat thuis doet en niet buiten. Dat ze de bewegingen grappig vinden. Dat ze niet snappen dat iemand met zoiets ooit minder dik zou kunnen worden (their words, not mine). Je zou bijna wensen dat je een boormachine had om je gordijnen op te hangen die nu gewoon in de kast liggen te verrotten tot de boormachine-man langskomt.

En dan kwam het, het moment waarop ik geduldig wachtte en de reden waarom ik de bijna-beledigingen aanvaardde met stoïcijns gezicht. Ze konden het niet laten: een beetje na-apen, hilarisch oude-mensen-lachend. "Dat kunnen wij ook he, Gérard! Laten we maar eens zien wat we kunne!" Oude mensen zijn hier best gemeen.

Na een volle minuut en vijftien seconden de opwarming te hebben meegedaan, was de t-shirt van de man zichtbaar doordrenkt. Het zweet parelde heel eventjes op zijn kalende hoofd om dan in stevige straaltjes naar beneden te lopen. De vrouw mompelde iets. Ze ging duizelig zitten op de parking van de inspanning. Ook daar de zweetplasjes. "Gérard ... ik kan ni meer ... gaat den auto es halen thuis? En vergeet mijne puffer ni". Gérard antwoordde hijgend met die typische sterf-adem: "Wacht ... wacht ... ik ... ik ... wacht ... ik moet ... zitte ..."

Ik keek verder toe tijdens het uitvoeren van de rest van mijn oefeningen. Toen ze uiteindelijk opkeken, heb ik lieftallig gewuifd. Ze negeerden mij. Straks ga ik het nog jammer vinden als de gordijnen ophangen.

Kantooromstandigheden

1. Even naar buiten kijken naar een ander gebouw en iemand naar je zien staren van de overkant. Hoe lang zit die persoon al naar je te staren? En waarom kijkt die nu plots betrapt weg? En wat heeft die juist gezien? Paranoia alom.
2. Voor de derde keer die ochtend naar toilet moeten omdat je iets te veel van het ijskoude water hebt gedronken, en telkens voorbij dezelfde open kantoren moeten waardoor je je afvraagt of die mensen denken dat je een probleem hebt. I don't. Dat water is gewoon iets té goed. Dammit.
3. Hersenloos naar buiten staren terwijl je nadenkt over iets en na een paar minuten pas doorhebben dat iemand raar naar je staart en zich waarschijnlijk afvraagt wat jij je afvroeg in nummer 1, zeker nu je met een vals gevoel van betraptheid wegkijkt.
4. Een blogpost, link, afbeelding, ... delen tijdens de werkuren, waardoor het lijkt alsof je de hele dag nog niets anders hebt gedaan. Dat geldt zeker voor een e-mail in antwoord op iets van die middag, waar je pas aan denkt als het ver in de namiddag is.
5. Hopen dat de IT-mensen het dataverkeer niet in het oog houden want je hebt even geen zin om een legale versie van bepaalde onderzoekssoftware aan te vragen als je dat die middag nodig hebt.
6. IT-mensen die zich spontaan aanbieden via de telefoon om iets te komen installeren dat je nét gedownload hebt op je werklaptop (yes,that was creepy, new guy ...). En zodus besef je ook dat nummer 5 wel degelijk zo is.
7. Een week bezig zijn met coderingen en analyses van iets, en dan beseffen dat je het niet goed hebt gedaan om het dan op een kleine dag volledig opnieuw te kunnen doen en je afvragen wat je in godsnaam die week ervoor hebt zitten doen dat het toen zo lang duurde.
8. De collega die dit leest en er aan samenwerkt en zich dat nu ook afvraagt. (Honestly, I'm getting there!)
9. Een uur spenderen aan alles op te ruimen in je kantoor, trots zijn op het eindresultaat om dan na twee uur terug met hetzelfde rommelige bureau te zitten. Blijkt dat die rommel eigenlijk veel georganiseerder is dan alles in mappen en dozen steken.
10. Per ongeluk klikken op "afdrukken" zonder je afdrukdomein in te geven (je wou eigenlijk maar 2 pagina's in plaats van 60), waardoor je panikeert en meermaals klikt op "annuleren, annuleren, annuleren", maar je hoort de printer toch grinnikend alles afdrukken omdat de laptop je gewoon negeert. Je vloek verspreidt zich verder dan je eigen kantoor.
11. Als "milieuvriendelijke collega" de 60 net afgedrukte pagina's moeten gaan afhalen om ze eigenlijk te gebruiken als kladbladen. Op dat moment kom je uiteraard vele andere collega's tegen die zo slim zijn geweest om hun artikels niet alleen met twee pagina's op 1 pagina af te drukken, maar dat ook nog eens recto verso op te vragen. Dammit.
12. Oprecht blij uitroepen dat het regent. Zo kan je immers geconcentreerder werken! Als het maar stopt als je naar huis gaat ...
13. Meekwelen met muziek als je 's morgens heel erg vroeg bent, en dan de kuisploeg naar je zien staren vanuit de gang.
14. Per ongeluk een tijdje hardop tegen jezelf praten uit gewoonte. Uiteraard als er collega's voorbij komen.
15. Zeker zijn dat je minstens vijf balpennen bent gaan halen vorige week en er nog altijd eentje moeten stelen van je kantoorgenote omdat je ze niet meer vindt in die nét opgeruimde rommel.
16. Potloden alleen gebruiken tot je de eerste keer moet slijpen omdat je anders je potloodslijper terug moet zoeken ... die al een tijdje MIA is.
17. Nogmaals langs moeten gaan om materiaal te gaan vragen. Je bent er ondertussen al twee gaan halen bij de verantwoordelijke voor het materiaal, net als fluostiften, nóg een schaar, post-it's, een gom of twee ... en een heleboel potloden. Ondertussen moeten die mensen zich ook afvragen of je een ziekelijke hoarder bent. Nope, gewoon onordelijk.
18. Artikels meenemen naar huis "mocht je willen werken", maar die drang pas écht voelen als je er geen bijhebt. En als je alles meehebt, die drang voelt, er zelfs aan gedacht hebt om de batterijoplader mee te nemen en alles in orde is ... dan voel je de drang om toch eerst even te bloggen.
19. Hallo zeggen tegen iemand die je vaag herkent in de gang ... en dan bedenken dat je die alleen maar herkent omdat het een student is ... eentje die het niet gehaald heeft in jouw vak. Die denkt waarschijnlijk dat het sarcastisch is.
20. And last but not least, het Maarten-dilemma (ook wel het "socially awkward penguin"-syndroom genoemd in de rest van de cyberwereld) : niet weten wanneer je hallo moet zeggen tegen een collega bij het passeren in de gang: doen we het nu of is dat te ver, is dat te vroeg, heeft die persoon mij gezien, gaat die persoon iets terug zeggen, moet ik wuiven of hallo roepen, maar is wuiven niet iets vreemds, en moet ik glimlachen als ik dat doe, ook al is mijn glimlach voornamelijk creepy ... ow nee .. de collega is al weg ... Haha, dom. ... Shit. Zou die nu denken dat ik geen hallo WOU zeggen?

Voordelen van het alleenstaand alleenwonen.

Zovelen denken bij alleenwonen aan verschrikkelijke cat-lady-momenten. Ik heb er eerlijk gezegd weinig op aan te merken, aan volledig alleen wonen zonder vriendje, familie of de momenteel hippe roommates. Ik zie vooral voordelen. Voor mezelf. Want dat is de enige waar je rekening mee moet houden. Gelukkig maar. Ik kan al amper voor mezelf zorgen, laat staan voor een ander. En het is niet dat je helemaal zielig alleen zit te wezen elke dag. Dat doe je alleen maar uit keuze: je kan immers gemakkelijk vrienden uitnodigen. Gesteld dat ze niet getrouwd zijn, that is, want dan ben je altijd "de derde" of "de vijfde" of "de zielige". Maar ik zie dus voordelen. Ik heb er een twintigtal opgesomd, gewoon omdat dat leuk telt. Ik heb er eigenlijk nog wel meer. Drieëntwintig tot nu toe, maar er is mij verteld dat sommigen iets hebben tegen the number 23.

1. “Middageten” is niet beperkt tot de middag. Te laat gaan lopen en liever eerst wat tv kijken voordat je gaat douchen en dan pas “middag”-eten? Check. Hetzelfde geldt voor rekbare begrippen als “ontbijt” en “diner”.
2. Chips met roomkaas = een gebalanceerde maaltijd. Als het dan toch gaat over voedsel, dan geldt de regel dat chips dopen in roomkaas eigenlijk een gebalanceerde maaltijd is in disguise. Chips zijn gemaakt van aardappelen. Aardappelen zijn groenten. Aardappelen worden gezien als een bron van koolhydraten. Duw je die chips in roomkaas type goedkope Philadelphia, dan heb je én groenten én koolhydraten én proteïnes. Check, check aaaand check!
3. Niemand gaat in tegen je foutieve logica.
4. Plassen met de deur open. Dat doet eerst een beetje raar aan, en je blijft de eerste weken de neiging hebben om toch maar die deur dicht te doen. Nadien is het vreemd om ze niet open te laten: waarom die extra moeite van de deur open te doen, ze dicht te doen, ze opnieuw open te doen om ze dan opnieuw dicht te doen? Fuck that.
5. Rondhangen in je appartement met alleen maar je ondergoed aan. Eerst doe je het stiekem en snel, ’s morgens, om vlug even wat nieuwe sokken te stelen uit de was van vorig weekend die je er nog niet hebt uitgehaald. Dan begin je langzaam aan wat langer rond te drentelen omdat je niet zoveel zin hebt om je meteen aan te kleden. En ’s avonds na de douche hoef je ook niet meteen in nieuwe kleren om vervolgens jezelf terug te ontkleden om naar bed te gaan: je kan toch wel even tv-kijken in je ondergoed (dat ook min of meer dient als slaapkledij) zonder problemen? En voor je het weet loop je een halve dag rond tot je zowat gedwongen wordt om je aan te kleden om naar de winkel te gaan of omdat er iemand aanbelt. Pffff, aankleden.
6. Kijken naar Dr Phil of andere shows. Die shows zijn zowat vereist op zondagochtendmomenten. Dat of van die melige dramatische films. En dan een grote kom cornflakes dat meteen ook je lunch is.
7. Voor de zesde keer naar dezelfde gortige Japanse hack and slash horrorfilms zien ’s nachts. Dan mag je ook luidop grinniken als er een hoofd wegrolt en gnuivend lachen als het bloed overal naartoe spuit. Gewoon, omdat je dat grappig vindt. En dat zonder dat je moet doen alsof je bang bent, of dat icky vindt.
8. Commentaar leveren tijdens reclame, films en tv-series. Screw you, stomme datingsite. Haha, belachelijk kapsel. Uhmmmm, zou je dat wel doen, kind, de deur openen op halloween? DOE GEWOON DAT FUCKING LICHT AAN GODVERDOMME!
9. Praten in jezelf. Eerst heb je nog wat schroom, want je vindt het een beetje vreemd. Normaal kon je het nog steken op de kat die toch oh zo menselijk leek, maar nu praat je gewoon volop in jezelf. Jezelf aanmoedigen, jezelf rustig houden, hardop grapjes maken die alleen jij grappig vindt. Denkbeeldige conversaties in je hoofd? Fuck that, doe dat gewoon maar hardop, dat lijkt echter. En je kan oefenen op je sociale vaardigheden als je dat nodig hebt. (Ja dus.) Je kan ook aan de lopende band commentaar geven op jezelf. Goed zo, Anne, goed gedaan. Schrijf nu nog maar wat verder.
10. Emotionele breakdowns. Als je jezelf op die (bij mij zeer schaarse momenten) volop laat gaan (bij mij gewoon wat negatieve gedachten), duren ze eigenlijk maar een minuutje of twee. En dan kijk je weer gewoon verder tv, ga je douchen, werk je verder, lees je dat hoofdstuk even uit, … Done and done.
11. Marathon van maandagavondfilms op een vrijdagavond. Met een mengeling van groenten (een eerste poging tot gezond snacken). En dan ga je alvast wat dip halen. En dan krijg je toch wel een craving naar die chips in je kast, dus die haal je ook alvast maar even. En dan na al dat hartig gedoe, wil je toch wel wat chocolade? Of koekjes? Tuurlijk! En niemand zegt er iets van.
12. De tv pauzeren wanneer je wil. Pipi-pauze, chocolade-pauze, toegeven-aan-die-neiging-om-dat-ene-liedje-te-beluisteren-pauze, ronddansen-zonder-enige-reden-pauze.
13. Papier en karton voor de zoveelste keer vergeten buiten te zitten? Hoppakkee, onder het bed, zodat je het de volgende keer ook kan vergeten.
14. Het hele bed voor jou alleen. Rol-rol. Schuinlig. Honderd keer ronddraaien. Deken wegschoppen. Je volledig in het deken ronddraaien als een mummy. Armen en benen uit elkaar om af te koelen. Uit het bed gaan voor nachtelijke plaspauze en het licht aan-en uitdoen en neerploffen. Je kussen voor de zoveelste keer omdraaien om de koele kant te voelen.
15. Kopen wat je wil. Een boek dat je eigenlijk al langer wil? Die ene film waarvan je eigenlijk wel weet dat ie slecht is maar je de acteurs gewoon wel lekker vindt? “Goeie keuze, mezelf!”.
16. Voedsel eten uit de pot waarin je het klaarmaakte. Dat is een bord minder vuilgemaakt. En liefst ook bestek minder. Eten met een oversized lepel is leuk.
17. Slapen wanneer en waar je maar wil. Nap-time = everytime. En het eten en zo, dat wacht wel.
18. Opruimen hoeft niet per se. Je ruimt op wanneer je wil. ALS je dat al wil. Of je maakt alleen strategische dingen vuil omdat je weet dat je binnen een paar dagen opnieuw bezoek krijgt, en zo heb je niets op te ruimen.
19. In de spiegel kijken en tevreden zijn. Geen commentaar a la “zou je dàt echt aantrekken?”, “daarin lijkt je kont toch wel wat groot eigenlijk”, “is dat niet ietsje te kort?”, “maar je schoenen passen daar niet bij”, “zou je niet iets netters aandoen?”, “had je dat gisteren niet aan?”, “volgens mij moet je beginnen sporten …” 
20. Een hele namiddag, avond en nacht gamen. Een slobbertrui met kap, met een fleecen dekentje over je heen, voedsel in de buurt, telefoons uit en alleen maar moeten opstaan omdat je een beenkramp hebt, of omdat je naar het toilet moet. Zalig.

Echt zalig.